Warto poświęcić godzinę

Prezes Komitetu Warszawskiego Towarzystwa Dante Alighieri w Warszawie zabiera głos w debacie na temat modelu nauczania religii w szkołach publicznych w Polsce. Wskazuje na włoskie doświadczenie jako punkt odniesienia, umożliwiający kształcenie młodzieży w coraz bardziej zróżnicowanym kulturowo środowisku.


Nauczanie religii katolickiej w szkołach publicznych w Polsce w ostatnich latach wywołało gorącą debatę, zwłaszcza ze względu na porzucenie tego nauczania przez ogromną większość młodych ludzi. Niemniej jednak wydarzenia o znaczeniu historycznym, takie jak otwarcie polskich granic dla Ukraińców, zdarzenia wstrząsające Bliskim Wschodem, ale także niektóre zuchwałe gesty osób, które słowami, a czasem nawet czynami, atakują mniejszości religijne w celu ograniczenia ich wolności wyznania, pokazują nam, jak nasze dzieci żyją już w wielokulturowym, wieloetnicznym i wieloreligijnym środowisku, które wymaga umiejętności dialogu i budowania społeczności opartej na szacunku dla różnorodności. Podstawą tego szacunku jest wzajemna znajomość w kontekście historycznym i środowiskowym. W tym kontekście warto przyjrzeć się modelowi, który funkcjonuje we Włoszech od 1987 roku. Tamtejsze nauczanie religii, które można by lepiej nazwać "religioznawstwem", stawia sobie za cel wspieranie formacji człowieka i obywatela, sprzyjając rozwojowi osobowości ucznia w wymiarze religijnym, zachodząc przy tym w szacunku dla rozwoju psychicznego, kulturalnego i duchowego, rozumianego właśnie w jego historycznym i środowiskowym kontekście. Wzywa do przebudzenia głębokich pytań młodzieży dotyczących sensu życia, koncepcji świata i ideałów, które inspirują działania człowieka w historii; jednocześnie dostarcza uczniowi niezbędnych religijnych i kulturowych odniesień, aby mógł znaleźć osobistą świadomą odpowiedź na te pytania. Ponadto sprzyja postawom, które przygotowują ucznia do radzenia sobie z problematyką religijną: uwaga na problem Boga i wartości ducha, smak prawdy i dobra, przezwyciężanie wszelkich form nietolerancji i fanatyzmu, szacunek dla tych, którzy wyznają inne religie, oraz dla niewierzących, solidarność ze wszystkimi, a zwłaszcza z tymi, którzy są fizycznie lub społecznie upośledzeni.

W polskim kontekście, gdzie młodzi ludzie rezygnują z nauczania religii katolickiej, warto rozważyć wprowadzenie modelu, który podkreśla wartość dialogu, tolerancji i szacunku dla różnorodności. Nauczanie religioznawstwa może stworzyć przestrzeń do zrozumienia różnych wyznań, a także rozwijania umiejętności współpracy i akceptacji dla innych.

Wprowadzenie podobnego podejścia w Polskich szkołach może przynieść korzyści, wspierając rozwój młodego pokolenia w duchu otwartości, szacunku i zrozumienia dla różnorodności kulturowej i religijnej, już kiedy zaczyna stawiać czoła złożoności istnienia i uczy się przywiązywać wartość do własnych zachowań, aby harmonijnie relacjonować się ze sobą, innymi i otaczającym światem.

Może to być dobry początek dla stworzenia wspólnoty.

Carlo Paolicelli

Popularne posty z tego bloga

Oltre l'autoreferenzialismo: come promuovere una vera diffusione della cultura italiana all'estero.

Obraz
La Società Dante Alighieri con gli oltre 500 Comitati nel Mondo, costituisce un elemento pregnante del patrimonio culturale italiano all'estero. Ogni giorno osserviamo come la cultura italiana si incontra con le "culture" dei Paesi del Mondo e dalla sensibilità dei partecipanti a questi incontri nasce un autentico scambio culturale che definisce il successo della cultura italiana come lievito di un nuovo umanismo. L'unico limite a quest'infinita corresponsione di sensi fra la cultura italiana e quella dei Paesi nei quali essa germoglia è la sapienza di chi la coltiva. Consapevole che proprio per questa sua inscritta universalità la cultura italiana richiede più "responsabilità" da parte di chi vuole condividerla all'estero, ho raccolto queste riflessioni che mi auguro servano come elemento di partenza per una discussione più ampia su come "fare" cultura italiana fuori dall'Italia. E' una sorta di vademecum ispirato al metodo del Com
Read more »

Przekład literatury włoskiej jako metafora dążenia do wolności: warszawskie drukarnie w okresie rusyfikacji.

Obraz
Po upadku powstania listopadowego, Warszawa rozwinęła znaczący ośrodek wydawniczy, który odegrał kluczową rolę w zachowaniu i upowszechnianiu polskiej kultury oraz w walce o polską tożsamość w obliczu narastającej rusyfikacji. To fascynujące zagadnienie, które warto zgłębiać, gdyż ilustruje nie tylko siłę ludzkiego ducha w obliczu ucisku, lecz także rolę literatury i druku w budowaniu narodowej świadomości. Jednym z kluczowych ośrodków wydawniczych był zakład poligraficzny Samuela Orgelbranda. To właśnie tam, w jego nowej drukarni przy ówczesnym Krakowskim Przedmieściu 372 (w nieistniejącej obecnie kamienicy Malcza [1] na działce dzisiejszego skweru Hoovera), tuż przed wybuchem powstania styczniowego, w 1860 roku ukazało się po raz pierwszy w Polsce pełne przekład Boskiej Komedii autorstwa Juliana Korczaka (1802-1855). Wybór tej właśnie pracy literackiej był symboliczny, gdyż Dante Alighieri w swoim dziele poruszał uniwersalne tematy, które mogły inspirować do refleksji nad losami nar
Read more »

Uroczyste przemówienie Prezydenta Włoch, Sergio Mattarellego, na rozpoczęcie szczytu G7 w Apulii.

Obraz
Z okazji rozpoczęcia szczytu G7 w Apulii, na Zamku Szwabskim w Brindisi Prezydent Republiki Włoskiej Sergio Mattarella wygłosił przemówienie inauguracyjne do głów państw i rządów oraz innych osobistości uczestniczących. Są to słowa, które przejdą do historii, dlatego przetłumaczyliśmy je w całości dla naszych polskich przyjaciół.  W szczycie, oprócz liderów krajów G7 (Włochy, Kanada, Francja, Niemcy, Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki), biorą również udział Przewodniczący Rady Europejskiej i Przewodnicząca Komisji Europejskiej, reprezentując Unię Europejską, oraz przedstawiciele niektórych państw i organizacji międzynarodowych, zaproszonych na spotkanie. Jest to już siódmy raz, kiedy Włochy obejmują prezydencję w G7. Pierwsza okazja miała miejsce w 1980 roku w Wenecji. Miasto na lagunie gościło również kolejny szczyt w 1987 roku, a następnie przyszła kolej na Neapol w 1994 roku, Genuę w 2001 roku, L'Aquilę w 2009 roku i Taorminę w 2017 roku. Panie i Panowie, Głowy
Read more »